รีวิวหนัง The Lost Lotteries บุคคลห้าคนที่รวมตัวกันโดยบังเอิญต้องเผชิญหน้ากับหัวหน้าอาชญากรท้องถิ่นที่แปลกประหลาดและบ้าบิ่น ลูกน้องหัวรั้นของเขาและยอมจำนน…
The Gist:สำหรับนักศึกษานักธุรกิจและคลั่งไคล้หมากรุก เต้ย (วงศ์ระวี นทีธร) ชีวิตประจำวันเป็นเพียงซีรีส์เรื่องโชคร้าย ในกรุงเทพฯ คนรวยรวยขึ้นในขณะที่คนจนจนลง และหลายคนหันไปหาลอตเตอรี่เพื่อความหวังและความรอดในแต่ละวัน นับตั้งแต่แม่ของเขา ต้อย (ธนพร แวกประยูร) ตกท่อน้ำทิ้ง เต้ยก็เข้ามายุ่งกับการขายลอตเตอรี่หลังเลิกเรียน แต่แล้วบอสไช (อนุสรณ์ ภิญโญพจนีย์) หัวหน้าสมาคมท้องถิ่น ส่งลูกน้องมี (ต่อพงษ์ กุลอ่อน) และโด (ผู้ใหญ่สมยศ) ไปที่บ้านเทย์และแม่ของเขา และไม่มีเงินจ่ายคืนที่ต้อยยืมไป ถาดลอตเตอรี่และใบทั้งหมดจึงถูกยึดไว้เป็นหลักประกัน
แน่นอน นั่นคือเวลาที่ตั๋วตีห้าพอดี แต่ไม่มีถาดตัวเลขก็ไม่มีใบเสร็จสำหรับผู้ชนะ และคุ้ง (สมจิตร จงจอหอ) โซอี้ (ณปภา ตันตระกูล) บีท (ภัณฑิรา พิพิทยากร) และเหวิน (ผดุง ทรงแสง) อยากรู้ว่าเทย์จะทำยังไงกับเรื่องนี้ คนเลวจะไม่ยอมคืนให้ ตำรวจกลัวบอสไชหรือไม่ก็จับได้ และไม่มีใครเป็นนักย่องเบามืออาชีพโดยการค้า กลุ่มคนเหล่านี้มีทางเลือกอะไรอีกนอกจากการฟังแผนการที่แปลกประหลาดและกล้าหาญของ Tay เพื่อคืนตั๋วลอตเตอรีและเงินสดในอนาคต
“เราไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่ครอบครัว เรายังไม่รู้จักกันดี แต่วันนี้เรามีภารกิจเดียวกัน” เทย์กล่าว และในขณะที่พันธมิตรที่เพิ่งค้นพบกำลังเดินสโลว์โมชั่นอย่างมีชัยเพื่อปล้นความรุ่งโรจน์ของภาพยนตร์ พวกเขาก็ถูกรถบรรทุกสกัดกั้นและจมอยู่ในแอ่งโคลน เมื่อแผนการอำพรางตัว การแทรกซึม และการประหารชีวิตของเทย์ถูกนำไปใช้จริง พฤกษา อมารุจิ ผู้กำกับ ลอตเตอรี่จึงอาศัยการตัดต่อที่ฉูดฉาด ภาพมุขตลก การแสดงเกินจริงที่ดูตลกร้าย และปาฏิหาริย์ของแผนสำรองที่บังเอิญมากขึ้น เพื่อหวังว่าจะได้รวมกลุ่มขี้โม้นี้กับพวกเขาอีกครั้ง ตั๋วทองสู่ชีวิตที่ดี
